عن ورده لسه بتطلع السلم
من غير ما تمسك فى الترابزين القصير
عن سنانها الببضا
اللى بيها بتعرف تاكل الدوم
وتكسّر البندق
عن شعرها الاصفر
عن الحواديت النونو
اللى بتحكيها لامها بعد نص الليل
عن المايوه الواسع عليها
اللى شدُّه الموج فى راس البر
وإحساسها بحريتها
عن لعبه بتحبها من وسط اللعب الكتير
اللى جنب مكتب ابوها
عن صحابها اللى بيشدوها من شعرها
وصحابها اللى بتدوخهم
عن وش طيب زى وشك يابا
هاغنى غنوه نصها مقروط
لبنت لسه ريحتها فى هدومى
إدتنى بوسه ...
وهيَّا بتطلع السلم
من غير ما تمسك فى الترابزين القصير
أو فى إيدى
وسابتنى اكمل غنوتى
عن طفوله نصها رُوبَه
وتوت وبلح صيص وغيام
ونص مش فاكّرُه
عن فلكه متعلقه
وفيها رجليّا
عن نعش لونه اخضر
فى وسط الجامع
وعنبه مابتطرحش غير حُصرم
وكوز صفيح مالينُه بالسبغه
ولوح أُردواز
وريشه غاب
وشيخ بِعمه لون خضار قلبى
واسمه متولى
دايمن بيضربنى بفردة القبقاب
عن الأحلام اللى طارت
والأحلام اللى بتطير قدامى دلوقت
بغنى غنوه مكسوره
مش قادره تطلع أول السلم
بس بتبتسم
لبنت طالعه
من غير ماتمسك فى الترابزين القصير
أو فى إيدى .